باز .... باران .... از يک شعر بلند :
یک نفر به باران بگوید
اینقَدَر غمگین نبارد،
ببارم
------------------------------
دوراهي :
گاهی
بین ِ نوشتن ِ نامه وُ شعر
آنچنان در می مانم
که قلبم یاد ِ درد ِ "همیشه همراه" َش می افتد.
سردرگمم
نه کسی را دارم که نامه را باز کرده، بخواند
نه کسی که شعرم رابوسیده، به آغوش کـِـشد!
تنهایی غم انگیزترین اتفاق ِ جهان است
و طوفان ِ نوح سرآغاز ِ همه ی قهرهای دنیا؛
خدایا! تو مسئولی!
+ هر دو کار از دوست عزيزم پوريا هست که با صداي داغونم براي اينکه ابراز ارادتي کرده باشم بهش بازخواني کردم ، اميدوارم ناراحت نشه :)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر